Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Τον φάγαμε το γάϊδαρο...

Κοιμάμαι και ξυπνάω με ένα βάρος εκεί κάτω χαμηλά, εσείς που έχετε γεννήσει ξέρετε καλά τι εννοώ. Περπατάω (γιατί όλη μέρα όλο κάτι θέλω να κάνω, όλο κάπου θέλω να πάω, ανήσυχη να τα προλάβω όλα πριν έρθει ο μικρός) και αισθάνομαι τη λεκάνη  μου να χρειάζεται στήριξη για να πάω πιο γρήγορα, στους παλιούς, καλούς ρυθμούς μου. Το φαγητό το κόψαμε πλέον, όχι ότι πεινάω βέβαια, γιατί πρέπει να ρυθμίσω λίγο το ζάχαρο. Έτσι μας είπαν στο doppler, το κάναμε κι αυτό, που τον είδανε να είμαι αρκετά μεγαλόσωμος και να έχει πάρει κιλά. Περνάω αρκετές ώρες μόνη μιας και ο μπαμπάς λείπει σε δουλειές μακριά μας, για να είναι απερίσπαστος όλο το Δεκέμβριο που θα απολαμβάνουμε το μικρό μας. Χαίρομαι να τον βλέπω κι αυτόν τόσο χαρούμενο όσο είμαι κι εγώ, τόσο ανυπόμονο να γίνει μπαμπάς, μου δίνει δύναμη να ξέρω ότι το παιδί μας είναι καρπός μιας μεγάλης αγάπης. Και μια που είπα αγάπη, τελικά σκέφτομαι πόσο λίγους ανθρώπους αγαπώ πια, πραγματικά, που νοιάζομαι και που θέλω να έχω πλάι μου σε αυτές τις υπέροχες στιγμές (και μέρες) που ζω. Είναι οι φίλοι μου από τα παλιά, τα πολύ παλιά, αλλά και γυναίκες που ξέρω λίγο καιρό αλλά θαυμάζω ως μητέρες. Τις αγάπησα γιατί τις θαύμασα, τόσο απλά. Και μετά η μάνα μου: πότε έγινε τόσο αγαπησιάρα; Τόσο τρυφερή; Τόσο χαδιάρα; Και μόνο που περιμένει να γίνει γιαγιά, έχει μεταμορφωθεί σε ύαινα που προστατεύει με νύχια και με δόντια το παιδί της από κάθε κακοτοπιά. Πάντα έτσι θα ήταν, αλλά τώρα εγώ το αντιλαμβάνομαι περισσότερο. Αρα μάλλον εγώ έχω μεταμορφωθεί τελικά...
Ανακαλύπτω πόσο πολύ μου αρέσει να ετοιμάζω το δωμάτιο του μικρού, όχι επειδή είναι η βασική ασχολία και το χόμπυ μου, αλλά επειδή εκεί μέσα θα περάσουμε πολλές ώρες οι τρεις μας, να τον φροντίζουμε και να τον περιποιούμαστε και θέλω σε αυτό το χώρο να χωρέσει μέσα όλη μας η αγάπη. Να υπάρχει αρμονία, να αποπνέει ηρεμία, να είναι φωτεινός και καθαρός.
Πάω να πλύνω τα κουβερτάκια του...


υ.γ.    ένα ποτάμι σκέψεις ήταν αυτό, με "γαϊδουρινό" τίτλο, τίποτε άλλο!
υ.γ.2  αυτός ο Νοέμβρης θα πετάξει, θα φύγει πατ-κιουτ, είμαι σίγουρη.

3 σχόλια:

  1. ομορφες σκεψεις που στην πραξη θα ειναι ακομα πιο ωραιες.ολα τα πρωτα με το μωρο ακομα και τα αγχη ειναι ομορφα.με το καλο να γεννησεις κ να παρεις αγκαλια το αγγελουδι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα δεις πόσο γρήγορα θα περάσει ο καιρός!Άντε τελειώνεις! Με το καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. xairomai poy esy kai to mwro eiste kala, na eisai sigourh oti pernaei o kairos kai prin to katalabeis tha kratas agkalia to mwraki soy!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

most pop

Mamades Mpampades button