Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Τώρα που μπαίνει η Άνοιξη

Μόλις το διάβασα εδώ.
Και μου άρεσε πολύ. Γιατί κάτι παρόμοιo σκεφτόμουνα χτες οδηγώντας στην αττική οδό, με το "όλα τα σ'αγαπώ" του σφακιανάκη στη διαπασών (o.k. είμαι φαν, αλλά δε μου το είχα χτες για τόση καψούρα) και τέρμα το γκάζι μιας και η μεσημεριανή ώρα με λιγοστά αυτοκίνητα στο δρόμο, το επέτρεπε.
Σκεφτόμουν ότι θέλω να γεράσουμε μαζί. Να τον αγαπώ με την ίδια ένταση που τον αγαπώ και σήμερα, να τον κοιτάζω και να χαμογελάω όπως πριν λίγες μέρες που παίζαμε με τα σκυλιά μας στο σπίτι. Να του τα χώνω με την ίδια ένταση (καλά ας είναι και λιγότερη αυτή) που του τα χώνω όταν με νευριάζει που είναι τόσο zen και τα παίρνει όλα τόσο πιο ψύχραιμα από εμένα. Να νιώθω το ίδιο ευγνώμων που μπήκε στη ζωή μου και την άλλαξε 180 μοίρες.

Δε θέλω να σιροπιάσω περισσότερο, αλλά τον τελευταίο καιρό με απασχολεί πολύ το γεγονός ότι οι περισσότεροι φίλοι μας είναι βολεμένοι στην κοινή ζωή τους και δε δείχνουν σημάδια επικοινωνίας ή ενδιαφέροντος μεταξύ τους. Δε μιλάνε, δεν κοιτάζονται, αλλά το σημαντικότερο (για μένα) δεν ακουμπά ο ένας τον άλλον.
Για μένα πάντα η αφή και η όσφρηση ήταν το α και το ω σε οποιαδήποτε intimate σχέση: αν στο άγγιγμα του άλλου ή στο άρωμά του δεν αντιδρούσα καλά, δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσει το πράγμα. Ε, κάπως έτσι και τώρα όταν βλέπω ζευγάρια γύρω μου, αντιλαμβάνομαι ότι ούτε να μυριστούν μα ούτε και να αγγίξουν αμφότερους θέλουν! Και σκέφτομαι: λες κι εμείς να γίνουμε έτσι κάποτε; Μετά από 2 δεύτερα βέβαια, μου φεύγει τελείως η σκέψη από το μυαλό, ούτε για πλάκα δε θέλω να το σκέφτομαι. Καν!

Και γιατί τα γράφω όλα αυτά όταν υπάρχουν τόσα προβλήματα γύρω μας, τόσες υποχρεώσεις, τόσες ευθύνες που εγώ κάθομαι να ασχολούμαι με "τέτοια", με αποτέλεσμα να φαίνομαι τουλάχιστον γραφική; Γιατί ειλικρινά πιστεύω ότι αν όλοι μας έχουμε κάποιον/αν πλάι μας να τον/την αγαπάμε αληθινά, να σκεφτόμαστε το κοινό μας καλό, να κάνουμε κοινά όνειρα και να πιστεύουμε ο ένας στον/ στην άλλον/ ην, τότε μόνο είμαστε ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

"...όλα τα σ'αγαπώ που ακούστηκαν στη γη αξίζεις και πιστεύω πως για σένα τα'χουν πει".
Έτσι με ανοιξιάτικη καψούρα σας εύχομαι μια χαρωπή Πρωταπριλιά!
Καλή μας άνοιξη λοιπόν.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Σ 'ένα όμορφο σπίτι...

...όλα μοιάζουν πιο αρμονικά, πιο χαρούμενα, η διάθεσή μας αλλάζει προς το καλύτερο με τα χρώματα, τα ζωηρά μοτίβα και τις πρωτότυπες τοιχογραφίες.
Είναι αλήθεια, έχω προτίμηση στις ταπετσαρίες και στα αυτοκόλλητα τοίχου όταν διακοσμώ ζωτικούς χώρους. Έχω βρει κατά καιρούς πολλά sites με προϊόντα κάλυψης τοίχων είτε αυτά είναι αυτοκόλλητα, είτε είναι ταπετσαρίες όμως σήμερα ανακάλυψα ένα πραγματικά υπέροχο site που θέλω να μοιραστώ μαζί σας μιας και τα αυτοκόλλητα σε αυτό είναι ιδιαίτερα καλαίσθητα και πρωτότυπα και δε μου θύμισαν αντιγραφές ή καρικατούρες άλλων όπως βλέπω συνήθως.

Ξεκινάω με μία εξαιρετική ιδέα για παλαιά σπίτια όπου στη βάση ενός "κρεμαστού" φωτιστικού έχουμε ένα σπασμένο γύψινο που θέλουμε να ξεφορτωθούμε μεν, αλλά επειδή σκέτο το ταβάνι θα δείχνει πολύ μοντερνιά, θέλουμε "κάτι" να το στολίσουμε!

Ιδού λοιπόν ένα ζωηρό και χαρούμενο μοτίβο που θα ζωντανέψει το ταβάνι μας σίγουρα!
                     ---->
Αν πάλι αυτό που λείπει είναι κάτι πιο αφαιρετικό και με κίνηση, τότε ένα κλουβί, κρεμασμένο στον τοίχο είναι η λύση για να επενδύσουμε ένα βαρετό τοίχο με κάτι πιο ζωηρό.
<-------




Για πολλές φίλες μου με δίδυμα παιδάκια, διαφορετικού φύλου, βρήκα ό,τι πιο ταιριαστό!

Αλλά και για πιο artistic παιδάκια, αυτά τα πουλιά τα λάτρεψα, μου θυμίζουν τις φευγάτες προτάσεις design σε παιδικά δωμάτια της hoolaboola (που θαυμάζω απεριόριστα!). Τα παιδιά αγαπούν πολύ ότι τους θυμίζει ζωγραφιές και όσο πιο χρωματιστά, τόσο το καλύτερο!





Πολλά κάστρα έχω βρει σε αυτοκόλλητα αλλά όχι με τόση ένταση και βάθος. Ακόμα και το "απλό" κάστρο, στο invasions ephemeres μοιάζει με ζωγραφικό πίνακα!



Και για να μην ξεχνάμε όμως και τους "μεγάλους", αυτά τα αφαιρετικά αλλά και από μια άλλην εποχή αυτοκόλλητα, πολύ μου άρεσαν και μου θύμισαν μια πιο art deco εποχή που κάθε άνοιξη την νοσταλγώ γιατί όσο "μοντέρνα" ή σύγχρονη και να προσπαθώ να είμαι στη ζωή μου και στη δουλειά μου, πάντα οι καμπύλες, οι ζωηράδες στα σχήματα και οι όποιες φιοριτούρες με γλυκαίνουν και με κάνουν να χαμογελώ.




Καλή μας Άνοιξη λοιπόν και ΑΣ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ σε φίλους και αγαπημένους!


Πηγή: τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα θα τα βρείτε εδώ

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Παρεϊστικα!

Χθες βράδυ περάσαμε υπέροχα.
Όταν έχεις καιρό να βγεις με ένα ζευγάρι που "ταιριάζεις", το εκτιμάς ακόμα περισσότερο και σου μένει μια γλυκιά γεύση όταν πέφτεις στο κρεββάτι, άσε που βλέπεις και πιο όμορφα όνειρα. Το επόμενο πρωινό, περιμένεις πως και πως να ξαναβρεθείς πάλι μαζί τους, σκέφτεσαι ότι μπορεί να μην αναλύσατε κανένα σπουδαίο γεγονός, να μη βρήκατε τη λύση στα όποια προβλήματά σας, αλλά όλη η ατμόσφαιρα της χαράς, του γέλιου και του κεφιού είναι ό,τι πιο ξεχωριστό μπορούσε να σου συμβεί.

Συνειδητοποιώ πως σημασία δεν έχει η ποσότητα -πόσο συχνά βλέπεις κάποιους φίλους- αλλά η ποιότητα της επαφής, της σχέσης που αισθάνεσαι ότι δημιουργείς μαζί τους, μιας σχέσης που δε σταματά να εξελίσσεται αν θες να την εξελίσσεις φυσικά και που σου δίνει μια αισιοδοξία για το ότι υπάρχουν άνθρωποι που ΔΕ ζουν μονάχοι και που θες να ζεις και να μοιράζεσαι μαζί τους.

Οι φίλοι μας, αυτοί οι 2-3, για άλλους 5-6 και για τους λιγότερο προνομιούχους ένας, είναι αυτοί που μας κάνουν να χαμογελάμε, να αισθανόμαστε όμορφα και ανέμελα και -το κυριότερο- να μας αποδέχονται όπως είμαστε, τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Και φυσικά να ισχύει και το ανάποδο!

Μια τέτοια βραδιά ζήσαμε κι εμείς χτες βράδυ και πολύ τη χαρήκαμε.
Νομίζω ότι στους δύσκολους καιρούς που περνάμε δεν υπάρχει τίποτε πιο σπουδαίο από το να περνάμε καλά με καλούς, πραγματικούς φίλους.

Ε+Ι πολλά, πολλά ευχαριστώ για μια τέλεια έξοδο!
Αφιερωμένο...




Καλή σαρακοστή από καρδιάς σε όλους.

most pop

Mamades Mpampades button