Ένα επετειακό ποστ

Σήμερα είναι ένας χρόνος από τη δημιουργία αυτού του blog. 
Από ένα βράδυ που ξεκίνησα με θάρρος (ίσως και λίγο θράσος) και πολλή όρεξη να μοιράζομαι τις σκέψεις μου για οτιδήποτε συνέβαινε ή ήθελα να συμβεί στο μέλλον, τους προβληματισμούς μου για τη μητρότητα, τα άγχη μου για τη γυναικεία φύση σε σχέση με το πως συμπεριφέρεται απέναντι στα παιδιά, στην οικογένεια, στην εργασία, στις φιλίες της, σε όλους τους ρόλους που εκείνη (εγώ) επιλέγει να "παίξει".

Από τη μία αισθάνομαι ότι πέρασε τόσο πολύ γρήγορα, συνέβησαν τόσα καινούργια και όμορφα γεγονότα: η πρώτη επέτειος του γάμου μας, η εγκυμοσύνη μου, το ξεκαθάρισμα στον επαγγελματικό τομέα. Από την άλλη ο χρόνος πέρασε σχεδόν βασανιστικά αργά κάποιους -αρκετούς- μήνες που εκκρεμούσαν τόσες απαντήσεις και τόσα προβλήματα που περίμεναν τη λύση τους.

Διάβαζα πρόσφατα εδώ το ποστ με τίτλο Το Νόημα της Ζωής σε Πέντε Φράσεις, από τη Μαμά Κουκουβάγια και σκεφτόμουνα πόση σημασία τελικά μπορεί να έχει ένας συγκεκριμένος χρόνος στη ζωή ενός ανθρώπου. Ένας χρόνος που ουσιαστικά είναι η αρχή των αλλαγών για το υπόλοιπο της ζωής του, ίσως ο χρόνος που θα θυμάται πιο έντονα από άλλους στο πέρασμα των δεκαετιών, ο χρόνος που από αυτόν θα μάθω να μετράω αντίστροφα για να βρω την ηλικία του πρώτου μας παιδιού, του πρώτου καλοκαιριού χωρίς διακοπές στο νησί μας, του πρώτου φθινοπώρου χωρίς σχέδια ανάπτυξης για τη δουλειά, των πρώτων χριστουγέννων που το δέντρο θα στολιστεί με πολύ μεγάλη χαρά!

Αφιερωμένες λοιπόν από εμένα για όλους εσάς οι πέντε φράσεις που μέσα τους περικλείουν το Νόημα της Ζωής όπως το δανείζομαι από τη Μαμά Κουκουβάγια και με την ευχή να είμαστε όλοι οι άνθρωποι πιο υγιείς συναισθηματικά και πιο ευτυχισμένοι παρόλη τη μιζέρια γύρω μας και τις αντιξοότητες της εποχής που πρέπει να ξεπεράσουμε με υπομονή, επιμονή και θέληση.

Μακάρι να είχα το θάρρος να ζήσω τη ζωή μου όπως ήθελα και όχι όπως μου επέβαλαν.

Μακάρι να μην εργαζόμουν τόσο σκληρά.

Μακάρι να είχα το θάρρος να εκφράσω τα συναισθήματά μου.

Μακάρι να είχα διατηρήσει επαφή με τους φίλους μου.

Μακάρι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να είναι πιο ευτυχισμένος.