Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Καριέρα στη Μητρότητα υπάρχει;

Συνειδητοποιώ ότι δε συμφωνώ με τις περισσότερες μητέρες που γνωρίζω.
Πιστεύω ότι μεγαλώνουν τα παιδιά τους με manual, με ένα νοητό εγχειρίδιο κοινώς που είτε ξετρυπώνουν σε advice forums στο internet (τύπου parents) είτε τους το μεταδίδουν με ιδιαίτερη πίεση οι γιαγιάδες/παπούδες/ πεθερικά/ γείτονες/ άλλοι γονείς του περίγυρου.



Αυτό που ΔΕ βλέπω δυστυχώς, είναι αυθορμητισμός, αυτοσχεδιασμός, αυτό που μας λέγανε στο πανεπιστήμιο IMPROVISE and you will dicover the best parts of yourself (σε ελεύθερη μετάφραση, αυτοσχεδιάστε και θα δείτε τον καλύτερο εαυτό σας). Με λυπεί το γεγονός ότι συναντώ πολύ συχνά πλέον μαμάδες-"καριερίστες" που επιστρέφουν στο σπίτι μετά τις 7 το βράδυ, έχοντας χάσει τις πιο παραγωγικές και παιχνιδιάρικες ώρες ενός παιδιού, τις πλέον δημιουργικές απλά για να είναι πιο συνεπής (;) απέναντι στην εταιρεία στην οποία εργάζονται, ή για να το θέσω πιο σωστά, για να "κάνουν καριέρα".

Πάντα ήμουν της άποψης ότι στην Ελλάδα αν τύχει και γνωρίσεις πετυχημένη career woman (κάποια δηλαδή που να συναγωνίζεται έναν άντρα επάξια για μια θέση διοικητική, ψηλά στην ιεραρχία) το πιο πιθανό είναι:
α. να είναι χωρισμένη χωρίς παιδιά
β. να είναι χωρισμένη ή παντρεμένη με παιδιά τα οποία μεγαλώνουν μετανάστριες ή η μαμά της
γ. να είναι single ή χωρισμένη (χωρίς παιδιά)

Και αυτό με λυπεί, όχι γιατί τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν πολύ μοναχικά (έχω προσωπική εμπειρία έχοντας περάσει μοναχική παιδική ηλικία) αλλά γιατί αυτές οι γυναίκες δεν είναι δυνατό να είναι ευχαριστημένες με μια τέτοια κατάσταση που απλά τους επιβλήθηκε λόγω πλύσης εγκεφάλου ή λόγω αυξημένης ανταγωνιστικότητας με το "άλλο" φύλο.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί βλέπω γύρω μου παιδάκια σε υστερία να απαιτούν μια αγκαλιά από τη μαμά τους ακόμα και όταν εκείνη επιστρέφει ράκος στις 7 και 8 και 9 το βράδυ και δεν έχει το κουράγιο να προσφέρει με όρεξη την τρυφερότητά της, παρά πιέζεται να τα φέρει βόλτα με τις δουλειές του σπιτιού, το διάβασμα για το σχολείο, τα ψώνια που πρέπει να γίνουν, τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν, τις κοινωνικές επαφές κ.ο.κ.

Και τι γίνεται τελικά μετά από όλο αυτό το μπάχαλο; Παιδιά κολλημένα πάνω σε Φιλιππινέζες και Γεωργιανές (οι χώρες είναι τυχαία επιλεγμένες), υστερικά όταν τελικά έχουν τη μαμά σπίτι αλλά σε κατάσταση εξουθένωσης, απαιτητικά σε κρίση ταυτότητας μιας και δεν κατανοούν τι σημαίνει "η μαμά δουλεύει για να βγάζει ακόμα περισσότερα χρήματα και για τη ματαιοδοξία της", κουρασμένα να ζητάνε μια απλή αγκαλιά στο κρεβάτι τους πριν κοιμηθούν στο τέλος της ημέρας.

Δε φοβάμαι μήπως γίνω τέτοια μαμά.
Απαρνήθηκα πολλά χρόνια πριν αυτό το ρόλο, όχι για το μελλοντικό μου διάδοχο, αλλά γιατί κόντευα να σαλτάρω και καμμία επιβράβευση ή ματαιοδοξία δε με έκανε να μπορώ να υποστώ τον πόλεμο νέυρων. Εξάλλου, οι γυναίκες-καριέρας δεν εργάζονται πρωτίστως για τα χρήματα, αλλά για την προσωπική τους υστεροφημία (αυτό πιστεύω εγώ, δε σημαίνει ότι είναι και το σωστό).

Τώρα που πλησιάζει ο χρόνος να γίνω κι εγώ μαμά, ονειρεύομαι το παιδί μου να μεγαλώσει  με τα απολύτως απαραίτητα υλικά αγαθά, με την ενασχόλησή μου μαζί του τις περισσότερες ώρες της ημέρας, με πολλά κατοικίδια στο σπίτι (έχουμε ήδη 3) ώστε να μάθει να έχει ευθύνη για μια άλλη ζωή πέραν της δικής του, με πολλά ταξίδια για να έχει εικόνες και εμπειρίες χαραγμένες στο μυαλό του που πιστεύω θα του δίνουν ερεθίσματα να γίνει καλύτερος άνθρωπος και με σεβασμό προς το συνάνθρωπό του μέσα από την κοινωνικόποίησή του από μικρή ηλικία σε δραστηριότητες και ομάδες.

Ναι, έχω ένα σχετικό άγχος, αλλά είναι αυτό το δημιουργικό, αυτό που με κάνει να "ψάχνομαι" περισσότερο (που λένε)...
Σχόλια και σκέψεις ευπρόσδεκτες ακόμα και διαφωνίες που μπορεί να με κάνουν καλύτερο άνθρωπο, εν τέλει.

Αυτό είναι το ζητούμενο στην παρούσα φάση της ζωής μου.

υ.γ. και γιανα μην παρεξηγηθώ δεν αναφέρομαι σε αυτές τις μητέρες που αναγκάζονται να εργάζονται για βιοποριστικούς λόγους ή εκείνες που απολαμβάνουν τη δουλειά τους και θέτουν όρια ώστε να μην πληγούν από το γνωστό job burnout και με σεβασμό προς τον εργοδότη τους, διεκδικούν μία υγιή εργασιακή σχέση.

7 σχόλια:

  1. τι ομορφη αναρτηση...θα συμφωνησω μαζι σου στα περισσοτερα....φιλια και σου ευχομαι γρηγορα να γινεις μανουλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαζί σου, μαζί σου. Όμως, δεν ξέρω καμία μαμά που να εργάζεται για λόγους άλλους από βιοποριστικούς (και όσο κι αν μου αρέσει η δουλειά μου, θα σταματούσα τα πάντα αν κέρδιζα το λαχείο). Η λέξη κλειδί σ' αυτό που σκέφτεσαι για τον εαυτό σου ως μαμά είναι το "ονειρεύομαι" που λες (και που σωστά το λες). Μερικές φορές, οι συνθήκες είναι έξω απ' το χέρι μας και αυτό που ονειρευόμαστε με αυτό που καταφέρνουμε (πρέπει να) διαφέρουν. Ονειρευόμουν πάντα μια οικογένεια με τρία παιδιά, ονειρευόμουν πρωινό σαν από διαφήμιση και καληνύχτες σαν από Αμερικάνικη ταινία. Και τα έχω, τις περισσότερες φορές και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη γι' αυτό. Η ζωή είναι γενναιόδωρη μαζί μας. Όμως σ' αυτό το σπιτικό περνάμε και διάφορα που δεν ήταν στα όνειρά μας (από σοβαρά, όπως μια απόλυση, μέχρι χαζά, όπως ασθένειες και έλλειψη "έξωθεν βοήθειας").
    Συγγνώμη για την πολυλογία, έχω άλλοθι το ότι ζήτησες τις "σκέψεις, ακόμα και διαφωνίες".
    Καλή συνέχεια, τα όνειρά σου είναι υπέροχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ρεβεκκα: σε ευχαριστώ για την ευχή και για όμορφα λόγια σου. Καλό Πάσχα να έχεις.

    @sstamoul: χαίρομαι ειλικρινά για εσάς, πάντα να είναι γενναιόδωρη η ζωή μαζί σας σου εύχομαι. Είσαι επίσης τυχςερή που δεν ξέρεις μαμά που να εργάζεται για το όνειρο της καριέρας. Είναι πολύ απογοητευτικό...
    Καλό Πάσχα καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είμαι σίγουρη πως θα τη βρεις τη χρυσή ισορροπία, γιατί έχεις την πρόθεση να τη βρεις! Εμείς μαζί σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @newagemama: Καλό Πάσχα εμπνευσμένη!
    Δεν πιστεύω στις ισορροπίες που μπορεί να αφορούν την καριέρα. Από μόνη της η λέξη καριέρα, μόνο ανισορροπία εμπεριέχει και τίποτε άλλο για εμένα. Αφήνω τον καλό μου να απολαμβάνει τη δική του :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν ξέρω για τις μάνες καριερίστριες, πάντως κάθε φορά που με πιάνει λόξα να κάνω μια στροφή καριέρας σε κάτι πιο κόρπορετ το οποίο θα με κρατάει στο γραφείο τόσο όσο να βλέπω τον γιο μου μόνο για μισή ώρα, φρικάρω. Και πιστέψτε με, ο ποιοτικός χρόνος που έχω ως τώρα μαζί του καθημερινά δεν πάει χαμένος. Όλα είναι θέμα επιλογών και λούζ σαμ γουιν σαμ. Το αν κάνουμε το σωστό ή το λάθος θα το κρίνει η ιστορία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ένα έχω να πω...κακιωμενες κατινες που το μόνο για το οποίο είστε αξίες είναι να ξυνεστε όλη μέρα περιμένοντας τον καλό σας να σας πληρώσει για τις υπηρεσίες καθαριότητας, μαγειρέματος, παιδιών και υποτακτικης συμπεριφοράς που του προσφέρετε!!! Ζηλεύετε γιατί είστε εντελώς άχρηστες για οτιδήποτε με αποτέλεσμα να σας παντρεύονται για το σπίτι και να έχουν τις γκομενες που τις θαυμάζουν για να σας κερατώνουν!!!! Για παράδειγμα όταν σας λένε ότι δουλεύουν μέχρι αργά στο γραφείο για ένα καινούριο πρότζεκτ!!!!! Και όχι τπτ άλλο...το μαθαίνετε αλλά δεν μπορείτε να φύγετε από αξιοπρέπεια για να μη γελοιοποιηθειτε και στα παιδιά σας ακόμα γιατί ποιος έχει το χαρτί????!!??????? Ποιος φέρνει τα λεφτά?????? Ποιος μπορεί να ζήσει ανεξάρτητος ???? Ο καλός σας αγαπητές μου άχρηστες και κατινες ?!! Μόνιμο θέμα συζήτησης παιδιά φαγητά στρινγκ και τι έκανε η γειτόνισσα!!! Χεστηκα κιόλας για το δικό σας ξεφτιλικι αλλά με κάτι τέτοιες σαν κι εσάς βγαίνουν οι βρωμες ότι οι γυναίκες είναι χαζές, κακοί οδηγοί και κάνουν μόνο για παιδομηχανες και υπηρέτριες!!! Σας σιχαίνομαι μακάρι να μην υπηρχατε!!!!!!! εξαιτίας σας ντρέπομαι!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

most pop

Mamades Mpampades button