Φθινοπώριασε (;)

Αγαπώ πολύ το φθινόπωρο (λιγότερο από την άνοιξη μεν, αλλά εξίσου έντονα δε).

Σηματοδοτεί την έναρξη πολλών πραγμάτων: σχολείου, σπουδών, εργασίας (σοβαρής μετά από διακοπές ελληνικού, νωχελικού Αυγούστου), φύλαξης καλοκαιρινών και επιστροφής στις ντουλάπες χειμερινών ρούχων και παπουτσιών, μαγειρικής πιο ζεστών και αγαπημένων φαγητών, περιποίησης γλαστρών στο μπαλκόνι, καθαριότητας γενικής σπιτιού-αποθήκης-βεράντας ή κήπου κλπ. κλπ.

Επίσης, φθινόπωρο γνώρισα τον σύντροφο  της ζωής μου. Ένα κρύο και ψιλο-βροχερό βραδάκι που βαριόμουνα (πολύ) να βγω από το σπίτι. Έκτοτε αποφάσισα ότι τα καλύτερα στη ζωή έρχονται "εκεί που δεν τα περιμένεις"... (που λέει και ο αγαπημένος Πασχάλης Τ.)

Γενικά, τώρα που τα ξανασκέφτομαι, το φθινόπωρο μου κάθεται καλά (η άνοιξη ακόμα καλύτερα αλλά για αυτήν έχω καιρό μπροστά μου να γράψω...). Ίσως επειδή είμαι φύσει οργανωτικός άνθρωπος και μου αρέσει -πολύ- το ξεκαθάρισμα πάσης φύσεως, βρίσκω ευκαιρία το φθινόπωρο να ασχολούμαι με όλα εκείνα που μου αρέσει να κάνω.

Σήμερα λοιπόν έριξε μια μπόρα για 10-15 λεπτά και αμέσως έλαμψε το πρόσωπό μου. Λες και  καθάριζα εγώ τα πεζοδρόμια από τη βρωμιά και τη σκόνη, τις πλατείες από τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες, τις παραλίες από τα πλαστικά μπουκάλια και τις γόπες και η λίστα δε σταματά...(δυστυχώς).

Δεύτερη και σημαντική αφορμή για να λάμψει το πρόσωπό μου, ήταν και το ποστ (12.09.10) που διάβασα στους  atenistas για τον καθαρισμό της οδού του Αρείου Πάγου, του ατμοσφαιρικού, χωμάτινου περάσματος ανάμεσα στους δύο  αρχαιολογικούς χώρους της Ακρόπολης και της Αρχαίας Αγοράς. Περιττό να πω ότι έχω ήδη δηλώσει συμμετοχή (εδώ), έχουμε ανταλλάξει e-mails, και περιμένω με χαρά την επόμενη πρόσκλησή τους για οτιδήποτε εθελοντικό αφορά την πόλη μας.

Καλό μας φθινόπωρο λοιπόν και καλά ξεκαθαρίσματα.
Εσείς αρχίσατε αλήθεια;






υ.γ. από σήμερα θα συνοδεύω τα ποστς με υστερόγραφο μουσικής αγαπημένης και αφιερωμένης στο καθένα και στους αναγνώστες του φυσικά. Ξεκινάμε με εποχή baroque και Vivaldi [Le quattro stagioni-Autumn].