"Με το γάλα της «τάισε» 35 πρόωρα νεογνά"

Διαβάζω τη φράση από σημερινό άρθρο στο ΒΗΜΑ και μόνο μία λεξη μου έρχεται στο μυαλό: Αλτρουισμός.

Και ενώ εδώ και ένα μήνα δεν έχω έμπνευση να γράψω για κάτι μιας και είμαι σε μια κατάσταση γλυκιάς αναμονής που δε μοιράζεται -ακόμη- ούτε περιγράφεται -ακόμη- αυτή η γυναίκα, η πρόσφατα συνεορτάζουσα Κωνσταντίνα, με ενέπνευσε να γράψω για αυτήν και την σπάνια και αλτρουιστική προσφορά της σε 35 πρόωρα νεογνά.

Μια γυναίκα που στα 50της πια μάλλον βρήκε το νόημα της δικής της ζωής, έχοντας ζήσει και περάσει πολλά, το βλέπω στο βλέμμα της που είναι γαλήνιο και τρυφερό από τη μία αλλά και τόσο σοφό και ταλαιπωρημένο από τη ζωή από την άλλη. Ποιο νόημα; τα δίδυμα παιδιά της. Που σίγουρα έφερε στον κόσμο μετά από πολλές δυσκολίες και που θέλοντας να βοηθήσει άλλες μητέρες που περνάνε κι αυτές το δικό τους Γολγοθά, έκανε αυτήν την τόσο απλή αλλά και τόσο σπάνια πράξη: να δωρίσει το μητρικό της γάλα.

πηγή: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=402270

Δε μπορώ να μην αναρωτιέμαι: εγώ τι έχω κάνει για να προσφέρω σε ανθρώπους που υποφέρουν; Αισθάνομαι άσχημα που υπάρχουν τέτοιες γυναίκες εκεί έξω κι εγώ δεν τις γνωρίζω.
Πόσο θα ήθελα να τη γνωρίσω την Κωνσταντίνα. Και να τη συστήσω στις φίλες και γνωστές μου που όχι μόνο δε θήλασαν "ξένα" παιδιά αλλά ούτε κάν το δικό τους όχι γιατί δε μπορούσαν σωματικά αλλά γιατί δεν ήθελαν να χαλάσουν τη βολή τους. Να τη ρωτήσω που βρήκε τη δύναμη στα 50της να ξεκινήσει μια νέα ζωή ενώ άλλες γυναίκες βαριούνται ακόμα και στα 35 που είναι ακόμα αντικειμενικά νεότατες. Να τη συγχαρώ που σκέφτηκε, έψαξε και τελικά βρήκε τον τρόπο να βοηθήσει άλλες μητέρες που το είχαν ανάγκη και δεν ήξεραν που να απευθυνθούν.

Αυτό που έκανε αυτή η μητέρα για τα "ξένα" παιδιά, με άγγιξε.
Αν με ρωτούσαν σήμερα τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη:

Μάνα όλων των παιδιών του κόσμου.