Τώρα που μπαίνει η Άνοιξη

Μόλις το διάβασα εδώ.
Και μου άρεσε πολύ. Γιατί κάτι παρόμοιo σκεφτόμουνα χτες οδηγώντας στην αττική οδό, με το "όλα τα σ'αγαπώ" του σφακιανάκη στη διαπασών (o.k. είμαι φαν, αλλά δε μου το είχα χτες για τόση καψούρα) και τέρμα το γκάζι μιας και η μεσημεριανή ώρα με λιγοστά αυτοκίνητα στο δρόμο, το επέτρεπε.
Σκεφτόμουν ότι θέλω να γεράσουμε μαζί. Να τον αγαπώ με την ίδια ένταση που τον αγαπώ και σήμερα, να τον κοιτάζω και να χαμογελάω όπως πριν λίγες μέρες που παίζαμε με τα σκυλιά μας στο σπίτι. Να του τα χώνω με την ίδια ένταση (καλά ας είναι και λιγότερη αυτή) που του τα χώνω όταν με νευριάζει που είναι τόσο zen και τα παίρνει όλα τόσο πιο ψύχραιμα από εμένα. Να νιώθω το ίδιο ευγνώμων που μπήκε στη ζωή μου και την άλλαξε 180 μοίρες.

Δε θέλω να σιροπιάσω περισσότερο, αλλά τον τελευταίο καιρό με απασχολεί πολύ το γεγονός ότι οι περισσότεροι φίλοι μας είναι βολεμένοι στην κοινή ζωή τους και δε δείχνουν σημάδια επικοινωνίας ή ενδιαφέροντος μεταξύ τους. Δε μιλάνε, δεν κοιτάζονται, αλλά το σημαντικότερο (για μένα) δεν ακουμπά ο ένας τον άλλον.
Για μένα πάντα η αφή και η όσφρηση ήταν το α και το ω σε οποιαδήποτε intimate σχέση: αν στο άγγιγμα του άλλου ή στο άρωμά του δεν αντιδρούσα καλά, δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσει το πράγμα. Ε, κάπως έτσι και τώρα όταν βλέπω ζευγάρια γύρω μου, αντιλαμβάνομαι ότι ούτε να μυριστούν μα ούτε και να αγγίξουν αμφότερους θέλουν! Και σκέφτομαι: λες κι εμείς να γίνουμε έτσι κάποτε; Μετά από 2 δεύτερα βέβαια, μου φεύγει τελείως η σκέψη από το μυαλό, ούτε για πλάκα δε θέλω να το σκέφτομαι. Καν!

Και γιατί τα γράφω όλα αυτά όταν υπάρχουν τόσα προβλήματα γύρω μας, τόσες υποχρεώσεις, τόσες ευθύνες που εγώ κάθομαι να ασχολούμαι με "τέτοια", με αποτέλεσμα να φαίνομαι τουλάχιστον γραφική; Γιατί ειλικρινά πιστεύω ότι αν όλοι μας έχουμε κάποιον/αν πλάι μας να τον/την αγαπάμε αληθινά, να σκεφτόμαστε το κοινό μας καλό, να κάνουμε κοινά όνειρα και να πιστεύουμε ο ένας στον/ στην άλλον/ ην, τότε μόνο είμαστε ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

"...όλα τα σ'αγαπώ που ακούστηκαν στη γη αξίζεις και πιστεύω πως για σένα τα'χουν πει".
Έτσι με ανοιξιάτικη καψούρα σας εύχομαι μια χαρωπή Πρωταπριλιά!
Καλή μας άνοιξη λοιπόν.