Αποχαιρετώντας μία αξέχαστη χρονιά

Θέλω να αποχαιρετήσω αυτή τη χρονιά με μεγάλη συγκίνηση, αλήθεια.
Γιατί σε αυτήν έγιναν τόσα υπέροχα... Πρόταση γάμου βγαλμένη από ταινία, γάμος στο λατρεμένο μας νησί, γεννητούρια φίλων μοναδικών και αγαπημένων, νέοι φίλοι που προστέθηκαν στους αγαπημένους μας, γονείς πλάι μας υγιείς και χαρούμενοι, δουλειά που ακόμα υπάρχει (και ευχαριστούμε την καλοτυχία μας και την επιμονή μας για αυτό), ταξίδια σε όμορφα μέρη και ένα ζεστό σπιτικό να μας φυλά από όλα τα άγρια που συμβαίνουν εκεί έξω.

Πάντα με το νέο έτος συνήθιζα να ζητάω διάφορα από τον εαυτό μου: σε γενικές γραμμές, ζητούσα να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να μαθαίνω νέα πράγματα, να μορφώνομαι, να προσφέρω απλόχερα την αγάπη μου στους δικούς μου ανθρώπους και να προσπαθώ κάθε μέρα να είναι γεμάτη και να μη λείπει η ζεστασιά από τη ζωή μας.

Το 2011 όμως, για πρώτη φορά στη ζωή μου, κάνω μία ευχή που δεν έχω ξανακάνει: ένα μωρό. Εύχομαι να έρθει το πλάσμα αυτό, ο καρπός της αγάπης μας, το παιδί που θα είναι 1+1=1 και τίποτε λιγότερο ή περισσότερο.

Και κάτι ακόμα: εύχομαι και για όλο τον κόσμο να αγαπάει περισσότερο και να φθονεί λιγότερο.
Καλή χρονιά σε όλους.

Πάμε γι' άλλες πολιτείες...

Ήρθε ο πολυπόθητος Δεκέμβριος λοιπόν.
Ο μήνας που εκτός από γενέθλιος (γίνομαι αισίως 37 φέτος) και επετειακός (για εμάς) είναι και γιορτινός αλλά και ταξιδιάρικος για πολλούς ανθρώπους, μιας και βρίσκουμε αφορμή να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα και να γεμίσουμε μπαταρίες "σε άλλη γη, σε άλλα μέρη"!

Αποφάσισα φέτος να γιορτάσω όπου κι αν βρίσκομαι, ό,τι και αν κάνω, έντονα (!) γιατί οι τελευταίοι μήνες (για να μην πω χρόνος) ήταν πολύ απαιτητικοί, κουραστικοί και ενίοτε μίζεροι λόγω επαγγελματικής ανασφάλειας και διακυμάνσεων στη διάθεσή μου. Ξέρω, θα σκεφτείτε κάποιοι "με τι λεφτά να γιορτάσεις;" αλλά θα σας προλάβω λέγοντας ότι τα χρήματα που θα ξόδευα σε δώρα (ΝΑΙ φέτος δε θα πάρω κανένα, παρά μόνο στον εαυτό μου!), σε μετακινήσεις και σε εξόδους για φαγητό κλπ., θα τα ξοδέψω σε -πολύ καλές- προσφορές εισιτηρίων/ διαμονής/ φαγητού "έξω από εδώ" *.

Μια φίλη μου είπε ότι κακώς ξοδεύουμε τα χρήματα μας σε άλλη χώρα (!). Ομολογώ ότι αν οι ξενώνες και κάποια ξενοδοχεία στην Ελλάδα είχαν λογικές τιμές και η βενζίνη για 200+ χλμ. δεν κόστιζε όσο ένα αεροπορικό εισιτήριο, δε θα είχα κανένα πρόβλημα να τους τα δώσω, όπως έκανα και στο παρελθόν, αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι  εντώ στο Ελλάντα ακόμα να βάλουμε μυαλό, να κοιτάξουμε να είμαστε ένας ελκυστικός προορισμός all year round και να σταματήσουμε να φλερτάρουμε με την εποχιακή αρπαχτή (ελληνικότατη argo) της εορταστικής περιόδου.

παραδοσιακός ξενώνας στο χωριό Bergamo της Ιταλίας

Όσο δεν έχουμε οικογένεια, τα ταξίδια μας αρέσουν πολύ και ιδιαίτερα τα "ψαγμένα" αυτά δηλαδή που τα ανακαλύπτεις στο internet και που δεν αποτελούν κλασσικούς προορισμούς. Σε τέτοια ταξίδια βρίσκεις τους πιο cosy ξενώνες, με τα πιο ευφάνταστα & γευστικά πρωινά και τους πιο γελαστούς & φιλικούς οικοδεσπότες. Μου κάνει δε ιδιαίτερη εντύπωση ότι όποτε στέλνω μία ερώτηση σε κάποιο τέτοιο μέρος, μου απαντάνε σχεδόν αμέσως (λες και κάθονται πάνω από το pc), είναι ιδιαίτερα ευγενικοί και απαντούν και σε περισσότερα ζητήματα από αυτά που αρχικά τους έχω ζητήσει (π.χ. πως θα φτάσουμε πιο εύκολα, αν θέλουμε κάτι ιδιαίτερο κατά την παραμονή μας, κλπ).

Τυχαίο; Δε νομίζω. Η κουλτούρα και ο πολιτισμός του τουρισμού παγκοσμίως (ιδιαίτερα στην Ασία τα τελευταία χρόνια) έχει να κάνει με την παιδεία και την εκπαίδευση των ανθρώπων. Και τα δύο μαθαίνονται! Δυστυχώς, δε μπορεί ο μπακάλης σε ένα ορεινό χωριό να αποφασίζει να κάνει ξενώνα το πανωσήκωμα του σπιτιού του και αυτό να το ονομάζει με τη σφραγίδα του ΕΟΤ "Ξενώνα γ' κατηγορίας"!!! Ούτε Ω θα πω εγώ. Γιατί τι πρωινό θα σερβίρει ο κυρ μπακάλης, με τι προϊόντα θα πλύνει τα σεντόνια και τις πετσέτες (και πόσο συχνά αλήθεια;;;), κάθε πότε θα καθαρίσει το δωμάτιο και -το σημαντικότερο- τι υποδομή και παροχές θα προσφέρει κατά τη διαμονή μου στο κατάλυμμά του;

Δεν ξέρω τι με έπιασε ξαφνικά, μάλλον το παράπονο.
Γιατί θέλω να είμαι περήφανη για τον τουρισμό στη χώρα μας, αλλά συχνά δε μπορώ.
Γιατί θέλω να ξοδεύω τα λεφτά μου στην Ελλάδα, αλλά -πολύ συχνά- αισθάνομαι κορόιδο.
Γιατί όταν με το καλό γίνουμε γονείς, θέλω να μάθω στα παιδιά μας ότι αυτή η χώρα είναι περήφανη για το πιο δυνατό της χαρτί, τον τουρισμό της.
Γιατί αγαπώ κάποιους ανθρώπους που μοχθούν για την -τουριστική- εικόνα μας προς τα έξω, αλλά απεχθάνομαι αυτούς της αρπαχτής που -δυστυχώς- είναι ακόμα περισσότεροι.

Καλές μας γιορτές και να περάσετε όλοι καλά όπου κι αν βρεθείτε!

υ.γ. Και μην ξεχάσετε: αν αντιμετωπίσετε κι εσείς την αρπαχτή όπου κι αν βρεθείτε στις γιορτές, ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΤΕ εδώ στην Ένωση Καταναλωτών-Η Ποιότητα της Ζωής, για να βοηθήσουμε κι εμείς να γίνει η Ελλάδα καλύτερη.

* προσφορές για ταξίδια: www.booking .com